Je merkt dat het ineens allemaal niet meer lukt. Nou ja, ineens? Al veel langer had je het gevoel dat het niet zo lekker met je ging: slapeloosheid, stress, moeite om dingen te onthouden, emotioneler, paniekgevoelens, sneller geïrriteerd. Kortom, je merkte wel dat je anders was dan eerst, maar je in je hoofd hoorde je steeds de stem die zei: “kom op we gaan gewoon verder”. En toen ineens ging het helemaal niet meer. Je voelt je volkomen uitgeblust.
Een Burn-out is geen aanstellerij: lichamelijk, geestelijk en emotioneel ben je op. Je bent ook niet zwak, want je bent veel langer doorgegaan dan je eigenlijk had moeten doen.
Het belangrijkste wat je niet mag doen is jezelf veroordelen dat je het hebt. Het is geen aanstellerij, je bent niet zwak en het is geen luxe ziekte.